Uzun bir ara oldu yazmayalı.Hayatımız hızla akışına ,yeni ve bilinmeyen yönlere doğru yönelimine devam ediyor.Asya kuzumun kardeşi şimdi 32 haftalık,minnacık bir yeni nefes gelecek hayatımıza 2 aya kadar.Asyam bu aralar "annneee, sen hamilesin! karnında bebek var" diyor :) Arada sırada karnımı açıp kardeşinin nerede olduğunu görmeye çalışıyor.Dün akşam karnıma bakıp "annecim sen kocaman olmuşsun, çok yemişsin " deyiverdi :) Alparslan bu arada mecburi hizmet atamasıyla Samsun'a gitti, bir ay oldu ayrıyız
Bende eş durumundan Samsun'a atama istedim, önümüzdeki ayın aynı zamanda yılın da başında işe başlıyacağım.Bu sebeple 5 gündür Samsun'daydım, birlikte ev aradık.Asya'mızdan ilk defa bu kadar ayrı kaldım.Giderken anneannesinde bıraktım, inanılmaz bir özlemle geçti şu beş gün. Hamileliğin de verdiği bir duygusal buhran hali var zaten ,herşeye heran ağlamaya hazırım, birde kızımın hasreti iyice yordu beni duygusal olarak. Alparslan benden daha fena, bir aydır kızını göremediği yetmezmiş gibi birde benim "kızımı özledim" nakaratıma katlanmak zorunda kaldı. "Bana söyleyip durma" dedi en sonunda gözleri dolu dolu ...Beş gün boyunca ev aradık, en son döneceğim gün pazar günü bulabildik evi. Çok şükür bakalım inşallah herşey yolunda gider...
Asya'mız ,küçük meleğimiz bu bir kaç ayda inanılmaz gelişti. Boyu uzadı, çok güzel kilo aldı, en önemlisi konuşması çok ilerledi. Her yeni öğrendiği kelime yada cümle kalıbını yerli yerinde kullanıyor.Başını yana eğerek "annecim kalkarmısın" yada "annecim yaparmısın" yada "annecim..." ile başlayan istek cümleleri bitmiyor ama o kadar bir tatlılıkla söylüyorki insanın ne istese yapası geliyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder