Tatlı kızım büyüyüp kocaman bir abla olduğu iddasında :). İlk zamanlar Eylül çevresine henüz tepki veremezken Asya'm bozuluyordu çünkü ne kadar konuşsa kardeşinin dikkatini çekip onu susturamıyordu bir türlü ve Eylül'üm ağlıyorsa Asya'm da ağlıyordu :) "anne kedeşim ağlıyo, ağlamasın yoksa bende ağlarım.." :))
Ama artık küçük prenses büyümeye başladı. Büyük prensesimiz onunla konuştukça ablasına gülücükler atmaya başladı.
Dün Eylül ağlarken " kızım bak kardeşim ağlıyor hadi onu sustur bakalım" dedim. Koştu geldi "Eylülll.." diye bağırdı.
"hadi bir masal anlat kardeşine kızım"
"tamam annee"
"kırmızı başlıklı kız varmış, kurt onu yemek istiyormuş" o sırada Eylül ağlamaya başladı.
"aaa kızım bak kardeşin kurttan korktu, başka bir masal anlat istersen"
"tamaaam...bir tane küçük kurt yamış, dişleri yokmuş....sonra kırmızı başlıklı kızı sevmiş, sen ne tatlı şeysin demiş" :))) bak anne ağlamıyo..."
"evet kızım ağlamıyor"...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder