Akşam 22:30 da başladık yatır-kaldıra ,bu akşam biraz daha direnç gösterdi ama nihayetinde 12 de uyudu meleğim.Aslında birara biz pes eder gibi olduk bu kadar direnince.Çok enteresan sanki hiç durmayacak ,susmayacak artık diye düşünüyor insan ama öyle bir nokta varki birden kesiliveriyor ağlaması ,hafif uyku iniltisine dönüşüyor sesi.Sonrasında hafifçe sırtına pışpışa devam.Artık plates topunda zıplamak yok ,kucakta hoplatmak yok ,sırt ve bel ağrıları da umarım artık olmayacak...Kızım huzurlu ve mutlu uyuyacak ,daha kaliteli ve dinlendirici uykular uyuyacak....uyusunda büyüsün ninni ,tıpış tıpış yürüsün ninni....
Bugün teyzenin peluşuyla pozlar verdik , bir kaç resimde buradan ekleyelim....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder